تاثیر آموزش مهارت‌های زندگی (ادراک حل مساله و تصمیم‌گیری) بر امیدواری و شادکامی فرزندان شاهد و ایثارگر

اهداف: برنامه‌های آموزش مهارت‌های زندگی، از جمله کاربردهای روان‌شناسی در عرصه‌های مختلف فردی و اجتماعی است که با هدف ارتقای سطح بهداشت روانی و جسمانی و پیشگیری از آسیب‌های روانی، جسمانی و اجتماعی برگزار می‌شود. پژوهش حاضر  با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت‌های زندگی (ادراک حل مساله و تصمیم‌گیری) بر امیدواری و شادکامی فرزندان شاهد و ایثارگر انجام گرفت. مواد و روش‌ها: در این پژوهش کاربردی از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل در سال 95-1394، تعداد 40 نفر از فرزندان شاهد و ایثارگر شهر تهران با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شده و به‌صورت تصادفی در گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند (هر گروه 20 نفر). به‌منظور گردآوری داده‌های پژوهش، از پرسش‌نامه استانداردشده شادکامی ‌آکسفورد و پرسش‌نامه استانداردشده امیدواری میلر استفاده شد. گروه آزمون، 11 جلسه یک‌ساعته‌، به‌مدت دو هفته تحت آموزش مهارت‌های زندگی (ادراک حل مساله و تصمیم‌گیری) قرار گرفت و گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS 15 و توسط آزمون‌های  تحلیل واریانس چندمتغیره و تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تک‌متغیره تحلیل شدند. یافته‌ها: در مرحله پس‌آزمون میانگین نمرات متغیرهای شادکامی و امیدواری افزایش یافت که این افزایش در متغیر شادکامی نسبت به گروه کنترل معنی‌دار بود (4.534=F؛ 0.006=p) ولی در مورد متغیر امیدواری بین دو گروه آزمون و کنترل تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (0.246=F؛ 0.864=p). نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‌های زندگی (ادراک حل مساله و تصمیم‌گیری) بر افزایش شادکامی فرزندان شاهد و ایثارگر موثر است، اما در افزایش امیدواری تاثیری ندارد.